بحران ها یکی بعد از دیگری از راه می رسند - وبلاگ تکنولوپ

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، استقلال در بن بست گرفتار شده و هر حرکت و تصمیم اشتباه شرایط را سخت تر می نماید. در این شرایط فقط یک معجزه می تواند استقلال را به آرامش برساند.

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، در سرمقاله روزنامه ایران ورزشی به قلم آرمن ساروخانیان، روزنامه نگار، می خوانیم: شکست به الهلال جرقه بحران تازه ای برای استقلال بود و مخالفان فرهاد مجیدی منتظر چنین فرصتی بودند تا حملات تازهی را علیه مرد اول نیمکت آغاز نمایند. البته اوضاع باشگاه قبل از این هم آرام نبود. در روزهای منتهی به این بازی مجیدی و مدیریت باشگاه جدل های طولانی بر سر تمدید بازیکنان فصل قبل و جذب بازیکنان تازه داشتند. پیش از آن هم مجیدی مجبور شد با پس لرزه های شکست در فینال جام حذفی کنار بیاید. اگر باز هم به عقب تر برویم به روزهای انتهای لیگ بیستم می رسیم که بازیکنان بابت دستمزدهای عقب مانده حملات تندی علیه مدیریت داشتند و مجیدی با پرداخت پاداش در انتها هر بازی آنها را برای ادامه مسابقات دلگرم کرد. اگر حرکت در جهت عکس تقویم را ادامه بدهیم باز هم به مواردی می رسیم که هر کدام در زمان خودش بحران عظیمی برای استقلال ساخت. مثلاً انتخاب فکری در آغاز لیگ بیستم که با توجه به سابقه اندکش در لیگ برتر با شگفتی زیادی همراه بود و مطابق پیش بینی ها به ناکامی ختم شد تا دوباره مجیدی به نیمکت برگردد. ولی همین دوره کوتاه از فکری که عمدتاً در لیگ یک مربیگری نموده و سال ها درهای لیگ برتر را به روی خودش بسته می دید، مدعی تازهی برای نیمکت استقلال ساخت تا به محض هر شکست مصاحبه های تند علیه کادر فنی را آغاز کند.

هر کدام از این جنجال ها اجازه نداده که استقلال قدمی رو به جلو بردارد و کیفیتی را که طرفداران منتظرش هستند به نمایش بگذارد. تأسف آورتر برای آنها این است که امیدی به بازگشت آرامش ندارند و از حالا می توانند سرنوشت تیم در انتها لیگ آینده را حدس بزنند.

همه متفق القولند که استقلال برای فصل تازه یارگیری خوبی نداشته و با نفرات فعلی بختی برای قهرمانی نخواهد داشت. مهم تر از بحث فنی اما بحران مآغازیت این روزهای استقلال است و در این باشگاه هیچ کس چنان صندلیی ندارد که کار را در دست بگیرد و پروژه تازهی تعریف کند.

فرهاد مجیدی همچنان سرمربی استقلال است و برنامه های پیش فصل با سلیقه او چیده شده و پیش رفته، ولی با تشدید اختلاف نظر او با مددی و بعضی دیگر از مدیران باشگاه بعید نیست که او پیش از آغاز فصل برکنار گردد. این یعنی پروژه مجیدی ناتمام می ماند؛ هر چند تیم فعلی هم تمام خواسته های او نبوده است. بدون مجیدی اما چه کسی قرار است سکاندار استقلال باشد؟ مددی نه تجربه و توان پیش بردن این پروژه عظیم را دارد و نه طرفداران او را قبول دارند. او مدت هاست روی صندلی لرزانی نشسته و هفته ای نیست که بحث انتخاب مدیرعامل تازه پیش کشیده نگردد. در نمونه های اروپایی طرفداران نقش پررنگی در انتخاب مدیر دارند؛ چه آنها که اعتراض شان را در قالب بایکوت مسابقات و محصولات باشگاه به نمایش می گذارند، چه در باشگاهی مثل بارسلونا که مدیر عامل با رأی مستقیم طرفداران انتخاب می گردد.

در استقلال اما مددی برای حفظ صندلیش احتیاجی به مقبولیت ندارد و اعتراض طرفداران راه به جایی نمی برد. تأثیر منفی صندلی متزلزل مدیر اما در بحران های اطراف تیم نمایان می گردد؛ زمانی که بازیکنان هم او را قبول ندارند و به طور علنی علیه تصمیمات و عملکردش اعتراض می نمایند. چنین مدیری، سرمربی محبوب تیم را تهدیدی برای خودش می داند و توان اعتراض به او را هم ندارد، پس کوشش می نماید با روش های دیگر خواسته هایش را پیش ببرد. پیشکسوتان هم چند گروه شده اند و هر کدام موافق یا مخالف یکی از طرفین درگیری هستند ولی حرف آنها هم راه به جایی نمی برد.

استقلال برای خروج از این بحران قبل از هر چیز احتیاج به یک لیدر دارد؛ کسی که همه او را بپذیرند و برای پروژه تازه به او اعتماد نمایند. مددی چنین ظرفیتی ندارد و حتی اگر پیروز به کنارزدن مجیدی گردد، راه فراری از اعتراضات نخواهد داشت. مجیدی می توانست این نقش را به عهده بگیرد ولی شکست در فینال جام حذفی و بازی با الهلال و تنش های اخیر با مدیریت باشگاه موقعیت او را هم متزلزل نموده است. اگر مربی تازهی جایگزین مجیدی گردد، خوب می داند که با ظرفیت محدود فنی بازیکنان فعلی، مسائل اقتصادی باشگاه، ضعف مدیریت و انتظارات بالای طرفداران مأموریت تقریباً غیر ممکنی برای پیروزیت دارد. استقلال در بن بست گرفتار شده و هر حرکت و تصمیم اشتباه شرایط را سخت تر می نماید. در این شرایط فقط یک معجزه می تواند استقلال را به آرامش برساند.