انیمیشن عصر یخبندان 6؛ خنده دار برای بچه ها، کسالت آور برای بزرگتر ها - وبلاگ تکنولوپ

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، بیست سال از زمانی که عصر یخی با یک ماموت عصبی پشمالو، یک تنبل پر سر و صدا و یک ببر دندان شمشیری وارد فرهنگ عمومی شد می گذرد. آن فیلمِ اول نامزد جایزۀ اسکار برترین فیلم بلند انیمیشن هم شد. حالا ششمین قسمت این فیلم دنباله دار با عنوان ماجراجویی های باک وایلد به نمایش درآمده است؛ فیلمی که می تواند بچه های خردسال را بخنداند، اما بزرگتر ها احتمالا از این شلم شوربای ماقبل تاریخی حوصله شان سر خواهد رفت.

به گزارش وبلاگ تکنولوپ؛ در این قسمت کرش و ادی، دو اپوسم شاد و پر جست و خیز، دنبال پیدا کردن خانه ای برای خودشان هستند. در این جهت آن ها به شکلی غافلگیرانه به همان دنیای زیرزمینی گمشدۀ پر از دایناسور برمی گردند و دوباره با باک وایلد (راسوی یک چشم) همراه می شوند تا با دایناسور شروری به نام اورسون مبارزه نمایند.

آدم هایی که با تماشا فیلم های عصر یخبندان بزرگ شده اند در این قسمت چیز جالبی پیدا نخواهند کرد. یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در اینجا افتاده عوض شدن صداپیشه های اصلی فیلم است و برای کسانی که به صدا های قبلی عادت نموده بودند صدا های این فیلم غریبه به نظر خواهند رسید. انگار فیلم روحش را از دست داده و این برای مخاطبان همیشگی فیلم کاملا ملموس خواهد بود.

در اولین سکانس فیلم امیدوار می شویم که شخصیت های منّی و سید و دیه گو حضور پررنگی در فیلم خواهند داشت، اما آن ها خیلی زود از صحنه ناپدید می شوند و ما می مانیم با یک داستان فرعی که تا انتهای فیلم ادامه پیدا می نماید. محور داستان این فیلم همان دو اپوسم وراج هستند که حتی به اندازۀ سنجاب بی زبان فیلم (اسکرت) هم بامزه نیستند. باک وایلد حتی در این قسمت که به نام خودش هم هست یک جور هایی نقش فرعی را دارد.

معلوم نیست چرا چنین تصمیمی در خصوص این قسمت گرفته شده و چنین تغییراتی رخ داده. معلوم نیست سازندگان می خواسته اند با نسل نو مخاطبان ارتباط برقرار نمایند و یا می خواسته اند دوباره همان داستان و خاطرات آشنا را زنده نمایند. به هر حال هیچکدام از این اهداف به دست نیامده است.

اما این همۀ مشکل نیست. این فیلم از لحاظ مجذوب کنندهیت بصری هم یک گام رو به عقب است. محیط ها فاقد عمق و ابعاد هستند و کاملا تخت و بی روح به نظر می رسند. پوست و موی شخصیت ها حرکت مناسبی ندارند و بافتشان ملموس و گیرا نیست. احساسات هم در فیلم عمیق نیستند و مخاطب را در خودشان غرق نمی نمایند. ریتم فیلم هم بعد از مدت کوتاهی خسته نماینده می گردد.

شخصیت های محبوب فیلم همگی روی زمین به جای مانده اند و ما در آن زیر با یک دلقک بازی نه چندان بامزه رو به رو هستیم. قسمت های قبلی برای همۀ مخاطبان در هر سن و سالی مجذوب کننده بودند، اما این یکی فقط مخصوص بچه های کوچک است. نمی گردد گفت هیچ چیزی در فیلم نیست که بزرگتر ها جذب کند، اما ضعف های داستانی و بصری آنقدر زیاد است که نمی گردد نادیده شان گرفت. واقعا بهتر بود که این داستان همان بالا روی یخ ها باقی می ماند.

• کارگردان: جان دانکن (John Donkin)
• فیلمنامه نویسان: ویلیام شیفرین (William Schifrin)، جیم هچ (Jim Hecht)
• امتیاز: 4.2/10