تنفس در سیاره سرخ ، با این روش می گردد در مریخ اکسیژن فراوری کرد - وبلاگ تکنولوپ

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، طرح BOLD برای ایجاد اکسیژن در مریخ با استفاده از راکتورهای پلاسما مورد آزمایش قرار گرفته است.

به گزارش وبلاگ تکنولوپ و به نقل از روزنامه سان، توسعه سیستم هایی برای ایجاد منابعی که حیات را با استفاده از آنچه در خارج از دنیا در دسترس است، حفظ می نمایند، یک جزء کلیدی برای امکان پذیر ساختن اکتشاف در اعماق فضا به شمار میرود

در دهه آینده و در راستای اکتشاف فضا، شاهد انبوهی از پروژه های بلندپروازانه ای خواهیم بود که حضور انسان ها در نقاط مختلف منظومه شمسی را به طور چشمگیری افزایش می دهد.

اما در مریخ، هوا شامل بیش از 96 درصد دی اکسید کربن و کمتر از یک درصد اکسیژن است. اگر انسان بخواهد ردپایی ماندگار در سیاره سرخ ایجاد کند، برای زنده ماندن به یک سیستم کارآمد برای فراوری اکسیژن احتیاج دارد.

به همین منظور یک تیم بین المللی از محققان با استفاده از راکتورهای پلاسما که نتایجش در مجله فیزیک کاربردی منتشر شده است، رویکردی برای ایجاد اکسیژن در مریخ ایجاد نموده اند.

نمونه اولیه، از یک پرتو باردار از الکترون ها برای تقسیم دی اکسید کربن به مونوکسید کربن و پلاسماهای اکسیژن استفاده می نماید.

در شرایط آزمایشگاهی به منظور شبیه سازی محیط مریخ، راکتور پلاسما حدود 14 گرم اکسیژن در ساعت فراوری می نماید. این تنها روشِ در حال توسعه برای ایجاد هوای قابل تنفس در مریخ نیست.

مهندسان ناسا آزمایش استفاده از منابع اکسیژن در محل مریخ (MOXIE) را ایجاد کردند که می تواند پس از گرم کردن و فشرده کردن هوا، اکسیژن را در جو دی اکسید کربن مریخ ایجاد کند.

MOXIE در حال حاضر در مریخ است و به مریخ نورد استقامت بسته شده و اکسیژن استخراج می نماید.

این مطالعه می گوید که یک سیستم پلاسما در مقیاس کامل می تواند 100 برابر بیشتر از MOXIE اکسیژن فراوری کند و احتیاجی به گرم کردن یا فشرده کردن هوا نیز ندارد.

مایکل هچت، محقق اصلی MOXIE، به وب سایت ساینس گفت: تکنیک پلاسما هیچ اشکالی ندارد به جز اینکه [از MOXIE] بلوغ بسیار کمتری دارد.

پروژه پلاسما می تواند در زمین نیز کاربرد داشته باشد. واسکو گوئرا سرپرست این مطالعه می گوید: در این رویکرد، دی اکسید کربن به عنوان یک آلاینده در نظر گرفته نمی گردد، بلکه به عنوان یک ماده خام برای تبدیل به مواد شیمیایی با ارزش افزوده و سوخت سبز در نظر گرفته شده است.

این امر در پرداختن به تغییرات آب و هوایی کلیدی است، زیرا هر فناوری که دی اکسید کربن را برای استفاده بیشتر بازیافت می نماید، به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای یاری خواهد نمود.