ببینید ، فاجعه در قلب جنگل های هیرکانی ، تصرف جنگل برای کاشتن سیر و پیاز - وبلاگ تکنولوپ

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، یکی از اهالی روستای دروپی از توابع بخش مرکزی ساری در حرکتی خودسرانه و عجیب اقدام به احداث جاده با نیت تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و قطع درختان نموده است.

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، در حالی 18 میلیون هکتار اراضی جنگلی کشور امروزه به کمتر از 12 میلیون هکتار رسیده است که سهم استان مازندران حدود 52 درصد از سطح کل اراضی جنگلی بوده است و بخش عمده این اراضی جنگلی را جنگل های هیرکانی در شمال کشور تشکیل می دهد.

در نابودی اراضی جنگلی عوامل متعددی ممکن است دخیل باشند ولی دخالت انسان مهم ترین عامل نابودی جنگل پس از آتش سوزی، حوادث طبیعی، شرایط ناپایدار جوی است که اصلی ترین عامل تغییر اقلیم را در پیش خواهد داشت.

اما با این حال باز هم شاهدیم که بعضی سودجویان یا متصرفان با انواع و اقسام حربه ها در پی نابودی جنگل و تصرف عرصه (زمین) به نام خود هستند. این افراد شبانه و به دور از چشم مردم و جنگلبان ها با شناسایی عرصه ای مسطح و قابل کشت در جنگل، در فرصتی مناسب اقدام به قطع درختان می نمایند و پس از خارج کردن چوب درختان و یا دفن آنها، با سیم یا چوب دور تا دور قسمتی را که درختان آن را قطع نموده اند به تصرف خود درمی آورند.

با توجه به اینکه قیمت زمین در روستاهای مازندران روز به روز در حال افزایش است به همین علت سودجویان و متصرفان به جنگل خواری و تصرف عرصه جنگلی روی آورده اند که روز به روز شاهد افزایش تجاوز به عرصه جنگل های شمال هستیم و هر روز در قسمتی از جنگل های مازندران در شهرهای مختلف، این تصرفات معین می گردد.

اخیراً یکی از اهالی روستای دروپی از توابع بخش کلیجانرستاق شهر ساری در حرکتی خودسرانه و عجیب اقدام به احداث جاده با نیت تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و قطع درختان از گونه های ممنوع القطع انجیلی، ممرز، بلوط و توسکا و... نموده و در مساحتی حدود 3300 مترمربع مبادرت به کاشت نهال مرکبات و سبزیجاتی همانند سیر و پیاز نموده است. این فرد متصرف کوشش داشته است با سوزاندن تنه درختان، اثری از درخت به جای نگذارد.

شهر ساری دارای 6 بخش مرکزی، رودپی شمالی، رودپی، چهاردانگه، دودانگه، و کلیجان رستاق و دارای 390 روستاست که تمامی 52 روستای بخش کلیجانرستاق در حاشیه جنگل واقع شده است.

به گزارش تسنیم، یکی از عوامل آلودگی و تخریب محیط زیست، قطع بی رویه درختان و تخریب جنگل ها و مرتع است که نتیجه آن در بیشتر نقاط جهان به صورت نابودی ذخایر زمین، اعم از درختان و گیاهان یا جانوران و در پی آن، فوران خشم طبیعت به شکل سیل های ویرانگر، حمله شن های روان و توسعه بیابان ها، خشکسالی های وحشتناک، شیوع انواع آفت ها همانند ملخ و موش، بیماری های مضرّ، سرمایه های انسانی جامعه را تهدید می نماید.