چرا انسان ها می خوابند؟ یک سرنخ کوچک برای معمایی بزرگ! - وبلاگ تکنولوپ

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، این پرسش قدیمی که چرا انسان ها می خوابند؟ برای قرن ها موضوع بحث دانشمندان بوده است، اما در کنار انبوهی از پاسخ ها، دانشمندان دانشگاه علوم پزشکی ماساچوست با همکاری کارشناسان دانشگاه براون و چندین موسسه دیگر، اخیراً سرنخ های جدیدی برای این معما یافته اند که به نقش خواب در یادگیری ما اشاره دارد.

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، دانشمندان اشاره دارند که خوابیدن احتمالاً مزایای خاص و لازمی برای انسان دارد که انسان هرگز نمی تواند آن را ترک کند. به نظر می رسد یکی از این مزایا مربوط به تأثیر خواب در نهادینه کردن تجربه ها و یادگیری است. به گفته این محققان بینش نو در خصوص فعالیت مغز هنگام خواب ممکن است به ایجاد رویکرد های درمانی برای کسانی که از بیماری یا آسیب عصبی رنج می برند یاری کند.

به گفته دانیل روبین، نویسنده اصلی این تحقیق و متخصص مغز و اعصاب مرکز MGH ماساچوست، دانشمندان مدت هاست می دانند که در طول خواب، پدیده ای به نام بازپخش رخ می دهد. تصور می گردد که بازپخش مکانیزمی است که مغز برای یادآوری اطلاعات نو از آن استفاده می نماید. هنگامی که به موش یاد داده می گردد که در یک هزارتو حرکت کند، تجهیزات نظارتی نشان دهنده فعالیت الگوی دقیقی در سلول های مغز یا نورون ها است که در حال دنبال کردن جهت مناسب هستند. روبین می گوید: وقتی حیوان به خواب می رود، می توانید ببینید که آن نورون ها دوباره به همان ترتیب فعالیت می نمایند. دانشمندان بر همین اساس این تئوری را مطرح می نمایند که مغز از این طریق دانش تازه به دست آمده را در طول خواب تمرین می نماید و اجازه می دهد تا خاطرات تثبیت شوند، یعنی از خاطرات کوتاه مدت به خاطرات بلندمدت تبدیل شوند.

با این حال، این فرآیند فقط در حیوانات آزمایشگاهی مشاهده شده است و برای دانشمندان هنوز این پرسش مطرح بود که آیا همین فرآیند نیز برای انسان ها صادق است؟ دکتر سیدنی اس. کش، متخصص مغز و اعصاب، یکی از مدیران مرکز نوروتکنولوژی و بازیابی عصبی در MGH و نویسنده ارشد این مطالعه، با مطرح کردن این سوال می افزاید؛ درک این نکته که آیا تکرار مجدد رویداد ها در خواب با یادگیری مهارت های حرکتی اتفاق می افتد، می تواند به توسعه درمان ها و ابزار های نو برای افراد مبتلا به بیماری ها و آسیب های عصبی یاری کند. برای کشف ارتباط این تکرار ها در هنگام خواب با بخشی از مغز که حرکت را کنترل می نماید، روبین، کش و همکارانشان از یک داوطلب 36 ساله مبتلا به تتراپلژی بهره گرفتند که بخشی از اندام های حرکتی خود به علت آسیب نخاعی نمی توانست حرکت بدهد.

در این مطالعه، از داوطلب خواسته شد تا یک کار شبیه به بازی الکترونیکی Simon انجام دهد، که در آن بازیکن الگوی نور های رنگی چشمک زن را مشاهده می نماید، سپس باید آن دنباله را به خاطر بیاورد و بازتولید کند. این فرد تنها با فکر کردن می توانست مکان نما را به وسیله تراشه ای که در مغز او کاشته شده بود راهنمایی کند. این سیگنال های مغزی ضبط و به صورت بی سیم به کامپیوتر منتقل می شد. در آن شب و وقتی دواطلب به خواب رفت، همان فعالیت های قشر حرکتی در مغز وی فعال شد و به صورت بی سیم به کامپیوتر منتقل شد. روبین می گوید: آنچه ما پیدا کردیم بسیار باورنکردنی بود. او اساساً در خواب بازی می کرد و در چندین مورد، الگو های عصبی او در طول خواب دقیقاً با الگو هایی که او در همان روز بازی انجام می داد، مطابقت داشت.

روبین می گوید: این مستقیم ترین شواهد بازپخش از قشر حرکتی است که در طول خواب در انسان ها دیده شده است. بیشتر تکرار های شناسایی شده در این مطالعه در طول خواب با موج آهسته، یا مرحله خواب عمیق اتفاق افتاده است. کش با اشاره به اهمیت این موضوع می گوید: امید ما این است که بتوانیم از این اطلاعات برای یاری به ایجاد رابط های بهتر مغز و رایانه برای یاری به افرادی که از آسیب های عصبی رنج می برند استفاده کنیم و به الگو هایی دست یابیم که به افراد امکان می دهد سریع تر و کارآمدتر فرآیند یادگیری پس از آسیب را دنبال نمایند.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ تکنولوپ