به همه روایت ها نمی گردد اطمینان کرد - وبلاگ تکنولوپ

به گزارش وبلاگ تکنولوپ، محمود پوروهاب در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران (ایبنا) در پاسخ به به این سؤال که در جلسه هم اندیشی فعالان ادبیات کودک و نوجوان قم با یاسر احمدوند، معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این مسئله مطرح شد که بنیاد ادبیات دینی کودک و نوجوان باید تأسیس گردد تا مشکل استفاده از منابع دست چندم دینی رفع گردد. شما معایب استفاده از منابع دست چندم دینی را در نوشتن داستان های کودک و نوجوان دینی چطور می بینید؟ گفت: در آن نشست، پرسش و پاسخ هایی انجام شد و برخی دوستان تقاضاهایی داشتند و این سخن را آقای حسن زاده گفت که کسانی که آثار دینی و تاریخی می نویسند متأسفانه برخی مواقع از منابع دست چندم استفاده می نمایند. این یعنی به هر حال دسترسی به منابع اصلی و متقنی ندارند؛ بنابراین چه بهتر در جایی در تهران یا قم مؤسسه ای باشد که این منابع اصلی در آنجا باشد تا دوستانی که می خواهند بتوانند از آن استفاده نمایند. درواقع به آسانی به آن منابع دسترسی داشته باشند.

این شاعر کودک و نوجوان درباره ضرورت استفاده از منابع دست اول در فراوری آثار دینی کودک و نوجوان بیان نمود: به منابع دست اول احتیاج داریم؛ چون روایت های مختلفی وجود دارد. وقتی شما می خواهید درباره روایتی کار کنید روایت های زیادی درباره اش وجود دارد؛ چه بسا تعداد زیادی روایت جعلی هم وجود دارد یا این روایت به طور کلی و به مرور زمان زیاد شده و از یک خط به دو خط یا چند سطر رسیده است. درواقع محققان و نویسندگان در طول زمان آن را زیاد نموده اند. به همه روایت ها نمی گردد اطمینان کرد؛ بنابراین منابع دست اولی وجود دارد که برای همه منابع مطمئنی هستند و باید آنها را در یک جا گردآوری کرد که دوستان نویسنده دچار مشکل نشوند و احتیاج نباشد از آن روایت های نادرست استفاده نمایند.

نویسنده کتاب داستان هایی از زندگی امام حسین(ع) نظر خود را درباره این سؤال که مسئله منبع در نوشتن داستان دینی کودک و نوجوان چه جایگاهی دارد و حتی اگر آن داستان کاملا واقعی هم نباشد، باز هم باید از منبع دست اول و مطمئن استفاده کنیم؟ این طور مطرح نمود: وقتی ما می گوییم مذهبی یعنی تاریخی؛ ما در حوزه داستان و رویدادهای تاریخی نمی توانیم از آنها عدول کنیم و باید اساس کار وجود داشته باشد؛ چون ما با تاریخ سروکار داریم. ممکن است نویسنده ای نگاه فانتزی داشته باشد؛ اما اصل موضوع را نمی تواند انکار کند. مثلا ما می دانیم که پیامبر از مکه به مدینه هجرت کرد؛ پس نمی توانیم این را برعکس کنیم چون تاریخ است و اگر اینگونه گردد مچ ما را می گیرند.

پوروهاب اضافه کرد: بنابراین خیلی چیزها در گفتار و سیره پیامبران و امامان هست که ما نمی توانیم از آن موضوع اصلی غافل شویم و طوری دیگر بنویسیم. می توانیم در حواشی آن، شخصیت های فرعی یا فضاسازی های آنها را مقداری تغییر دهیم یا به گونه فانتزی از نگاه اشیا بنویسیم؛ اما موضوعاتی را نمی توانیم تغییر دهیم مثل اینکه پیامبر چه گفت، چه نوع لباسی می پوشید یا اینکه امامان چه می گفتند و چه رفتاری داشتند. اگر این کار را انجام دهیم یک کار غیرتاریخی و دروغین نوشته ایم.

وی ادامه داد: ان شاء الله که این ها (تأسیس بنیاد دینی) صورت بگیرد؛ البته ادبیات شاخه های زیادی دارد که به همه آنها باید توجه گردد و فقط این شاخه مذهبی نویسی نیست. کارهای دیگری نیز در ژانرهای مختلف است که باید به موازات هم جلو بروند؛ در غیر این صورت خیلی خوشایند نخواهد بود.